Kondensacja, czyli to co dzieje się pod obudową pieca
Kotły z funkcją kondensacji to najbardziej popularne urządzenia instalowane przez kupujących do grzania nowych zabudowań jednorodzinnych. Jest to ekonomiczny i efektywny sposób na odgrzewanie. Kondensacja w kotle to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalania paliw wydobywczych, składających się przede wszystkim ze związków węgla i wodoru, uzyskuje się dwutlenek węgla i parę wodną. H2O jest też jednym ze składowych każdego materiału opałowego i powietrza atmosferycznego, które dochodzi do palnika pieca. W wyniku tego spaliny z pieców w w dużej mierze złożone są z pary wodnej. Tradycyjne piece bez możliwości procesu kondensacji nie korzystają z całej energii zawartej w spalanym w nich paliwie. Część, określana mianem ?ciepło utajone?, uchodzi wraz z parą wodną wraz ze spalinami. By do przygotowania c.w.u w kotle było zagospodarowane oraz ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skroplić, bo w takim toku jest uwolniona energia cieplna. W warunkach, jakie mają miejsce w systemie odprowadzania spalin pieca kondensacyjnego (skład mieszanki paliwa, ciśnienie), w łatwy sposób ulega ona kondensacji, czyli przechodzi ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczające jest, by spaliny ochłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury punktu rosy, jaka dla gazu ziemnego spalanego w dobrze wyregulowanym palniku wynosi mniej więcej 57°C. Powstały kondensat, czyli skroplona para wodna, to odpad opisanego procesu. Jest odprowadzany przez odpływ kondensatu na zewnątrz pieca.
